افغانستان، پاکستان و مسأله امنیت

پاکستان,ی ها، دشمنان قسم خورده ی اقوام غیر پشتون نیست. همان گونه دوست و روا - دار صادق قوم افغان -پشتون- نیز نمی باشند. پاکستان,ی ها، در تلاش تأمین منافع استراتژیک شان در افغانستان است. آنها نفوذ قابل ملاحظه ی را در بین قبایل مزدور دو طرف "مرز دیورند" کسب نموده، از این طریق به تربیت "تروریست ها" و تجهیز "طالبان" می پردازند. باشد که از این طریق منافع استراتژیک شان را در افغانستان و کشورهای منطقه حفظ کنند.
اگر یک نگاه کوتاه به چگونگی ظهور گروه تروریستی طالبان بیندازیم؛ فلسفه شکل گیری طالبان، ایجاد نا امنی در دو طرف مرز دیورند و جلوگیری از ایجاد یک دولت قوی و دموکراتیک در افغانستان است. شبکه استخباراتی دولت پاکستان, (I S I) بنیان گذار گروه طالبان است. طالبان از بقایای ارتش افغانستان در دوران دکتر نجیب الله، به وجود آمد. زمانی که مجاهدین به کابل حمله کردند و حکومت متمایل به چپ به ریاست دکتر نجیب الله را سقوط دادند، ارتش افغانستان،, تکه و پاره شد. بخش کلیدی ارتش به شعبه نظامی حزب جمعیت اسلامی افغانستان (شورای نظار) تحت فرمان دهی احمد شاه مسعود پیوست. افسران پشتون تبار آن به حزب اسلامی گلبدین حکمتیار ملحق شدند. تعداد معدودی از افسران هزاره تبار، که جایی برای رفتن نداشتند با حزب وحدت اسلامی افغانستان به رهبری عبدالعلی مزاری یکجا شدند. ملحق شدن این افسران برای حزب وحدت مشکل ساز شد، موجب نفاق درون حزبی گردید، عده ای مزاری را به حمایت از نیرو های چپ متهم کردند. مهم ترین بخش ارتش افغانستان را، اما سازمان استخباراتی پاکستان, (آی اس آی) دزدید. با گرد هم درآوردن همین افسران ورزیده حزب خلق و پرچم؛ پاکستان, طرح ایجاد گروه طالبان را مهندسی کردند.
برخی از آگاهان سیاسی، بدین باور است که کابل اساسا نه به وسیله ملاهای طالب بلکه توسط افسران ارتش افغانستان،, سقوط داده شده و به سازمان اسخباراتی پاکستان, تحویل داده شد. ملا برجان، که عامل شهادت عبدالعلی مزاری رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان،, گفته شده است، یک افسر خلقی بوده است.
فلسفه ایجاد شورای عالی صلح، زمینه سازی برای پیوستن مخلفان مسلح دولت افغانستان به روند صلح است. این شورا، اما تاهنوز موفقیت لازم در زمینه گفت و گوهای صلح را نداشته است. برای شناخت چالش های سیاسی و اجتماعی افغانستان و پاکستان,، و شناسایی راه حل برای مسائل سیاسی دو کشور، هر نویسنده و فعال سیاسی نیازمند مطالعه تاریخ سیاسی افغانستان،, پاکستان, و در کل آسیای شرقی می باشد. افغانستان و پاکستان, دو روی یک سکه است، که بدون اطلاع نداشتن از وضعیت یکی نمی توان راه حل برای فایق آمدن بر چالش های دیگری پیدا کرد. در شورای عالی صلح افغانستان،, اما کم تر کسانی پیدا خواهد شد که به تاریخ و سیاست این دو کشور تبحر کافی داشته باشد.
پاکستان, یکی از کشورهای نوظهور در جهان است. بیش از نیم قرن از عمر سیاسی آن می گذرد. با آن هم پاکستان نقش بس مهم را در سیاست گذاری های منطقوی و حتی بین المللی بازی می کند. مسئله جنجال بر انگیز کشمیر با هند و خط مرزی لاینحل "دیورند" با افغانستان،, پاکستان را وا داشته است، که از تروریزم و دهشت افگنی حمایت نموده و باعث مختل سازی اوضاع کشور های هم جوار خود گردد. دولت نظامی پاکستان، تاکنون از تمام گزینه ها استفاده نموده است تا مانع نزدیکی دو کشور افغانستان و هند گردد.
باری استاد سرور دانش معاون دوم رییس جمهوری افغانستان،, در هفتاد و یکمین اجلاس سازمان ملل متحد در سخنرانی خود از تحمیل جنگ نا اعلان شده پاکستان بر افغانستان یاد نموده بود. پاکستان را متهم به تمویل تروریستان و لانه سازی برای رهبران طالبان در خاک پاکستان نیز کرده است.
در دوران حکومت نجیب، دولت افغانستان با پناه دادن به مخالفان سیاسی حکومت پاکستان، عملا پاکستان را تهدید سیاسی می کردند. پاکستان در برابر نجیب عقده گرفتند. رهبران جهادی افغانستان را حمایت کردند و نجیب را توسط طالبان به دار آویختند. جهاد در افغانستان،, تلاش برای صلح و برابری نبود. جنایت بود. هشت ثور، آغاز "عصر بی شرافتی ها" (تعبیر از شوپنهاوور) در افغانستان گردید. از آن پس افغانستان روی خوش به خود ندیده است.
حکومت پاکستان در افغانستان تا توانسته آدم کشته؛ از رهبران طالبان و گروه های بنیادگرایی اسلامی حمایت نموده و اهداف شان را توسط شخصیت های چون ملا عمر، ملا منصور و... تحقق بخشیده اند. اما دولت کنونی افغانستان ناتوان تر از آن بوده که در مسایل داخلی پاکستان دخالت نماید. هر روز، انتحار و انفجار روز ساکنان افغانستان را سیاه نموده است. دولت بی در و پیکر وحدت ملی، حتی توانایی پیشکش یک شکایت نامه به دادگاه بین المللی و اقامه دعوی بر علیه دولت پاکستان را ندارد.
در یک جمع بندی، پاکستان نقش کلیدی در نا امن سازی افغانستان دارد. لانه های تروریستی داعش و طالبان در خاک پاکستان قرار دارد. اسامه بن لادن در ایبت آباد پاکستان کشته شد. استخبارات پاکستان، نیرو های تروریستی را آموزش می دهد. عربستان برای طالبان و داعش توجیه مذهبی می تراشد. سیاست گذاری های پاکستان امرمهم در جهت تأمین امنیت, در افغانستان است. تا زمانیکه دولت افغانستان پای پاکستان را به میز گفت و گو های صلح نکشاند، و به یک توافق همه جانبه در جهت حل معضلات بین دو کشور نرسند، افغانستان هم چنان ناامن باقی خواهد ماند. والسلام. نامه تمام.